I jakie te dziobki mają śmieszne zupełnie nie podobne do dziobów rodziców może to podrzutki

Młodziutkie warzęchy rzeczywiście szybko rosną i zmieniają się z dnia na dzień.   Są takie śliczne - już ciekawe świata, nie chcą siedzieć pod mamusinymi skrzydłami, wolą sobie wyglądać - a i mamusi coraz trudniej je przykryć, bo są coraz większe. Parę zdjęć z dzisiejszego popołudnia:

       

Tata - przystojniak często zagląda do gniazda, przynosi jedzenie i gałązki do gniazdka.
 

Sikorki wyglądają już tak, jak rodzice - pięknie wybarwione, w świetnej kondycji, za parę dni odlecą, chociaż póki co, rodzice je ciągle karmią. To prawda Bigciu, będzie nam ich bardzo brakowało. No, ale cóż, taka to już kolej rzeczy, zaczekamy do przyszłego roku, będą nastepne. Narazie jeszcze wszystkie w gnieździe - cała dziewiątka. Dość ciasno się tu zrobiło. 

   

Wczoraj pierwsza sikorka wyruszyla w swiat.

 

Dzisiaj  nastepna chce zobaczyc ,jak to jest wsrod ludzi,kotow i orlowatych.



A w kolejce nastepne:

Zaglądajcie kochani do sówek, bo już też wkrótce odlecą - rosną w oczach, popatrzcie - jakie słodki pyszczki. Poczciwe - jak babuleńki.


   

A z prawej strony podglądu http://www.beleefdelente.nl/steenuil  jest filmik z 27 maja - kiedy to jedno z piskląt połyka myszkę wielkości niemal 1/3 pisklęcia. Straszne z nich głodomory - rodzice muszą się zdrowo napracowac, zeby wykarmic dzieciaki. 

Jedno z piskląt warzęchy niestety nie żyje. Na filmie z prawej strony podglądu widać dramat mamy, która wielokrotnie próbuje maluszka podnieść. Niestety, od odszedł.   Szkoda, że nie ma żadnej informacji w języku angielskim.

Smutne to, że tyle młodych ptaków ginie i nie doczekuje dorosłości.   Szczęśliwie sikorkom się udało dotrwać w zdrowiu do wyfrunięcia z gniazda. Mam nadzieję, że nic ich złego  nie spotka.

Ostatnio dużo czasu spędzam z sówkami - są śliczne. Mama ciężko pracuje, przylatuje do gniazda co kilka - kilkanaście minut z jakimś przysmakiem. Małe są coraz większe i coraz więcej pokarmu potrzebują. Nie wiem, być może tata też przylatuje - nie potrafię ich odróżnić. Zresztą karmienie trwa dosłownie moment i za chwilę już nie ma rodzica - leci po następną porcję.  Każde pojawienie się rodzica jest witane świergotaniem maluszków - są coraz lepiej słyszalne.   A jakie mądre - jak chcą się załatwić to odchodzą na bok. Spryciule!

                 

Następna młoda warzęcha nie żyje. Na filmiku widać, jak matka broni gniazda przed atakującą ją mewą. Potem już tylko widać martwe piskle warzęchy zjadane przez mewę. Dalej nie oglądałam, nie mam siły.

Jaki piękny, duży pisklak. Ale czy dostanie szansę dotrwania do dorosłości?      



Karmienie

Ostatnio edytowany przez Luska (2009-05-31 09:00:38)